Een van de races die ik sinds de 1e keer nog nooit heb overgeslagen. De batavierenrace is een wedstrijd die een hoop met zich meebrengt en altijd een belevenis is.
Ik mag helaas niet meer in het universiteitsteam lopen, dus ik loop mijn 12e bata-etappe voor Uros. Ik arriveer zaterdagochtend in Enschede waar ik met Coen en Wout de pendelbus naar de herstart in Barchem neem. Daar is het vooral wachten, we hebben de laatste startgroep.
Het nadeel daarvan ondervinden we bij aankomst op het wisselpunt. De rij busjes is gigantisch en we moeten ons dan ook haasten om het volgende loop/fiets duo af te zetten. Daarna rijden we richting Sint Isidorushoeve waar ik aan de 22e etappe mag starten. Onderweg valt er nog even wat hagel/sneeuw, maar de buien zijn van korte duur. De busjes, de route zoeken, de chaos bij de wisselpunten, het blijf fascinerend.
Het is lastig om in te schatten wanneer Coen precies gaat aankomen, dus ik sta iets te lang kou te kleumen bij het wisselpoortje. Uiteindelijk zien we hem aankomen en is het mijn beurt.
Ik heb geen idee wat ik van mezelf kan verwachten, maar ik start ruim boven de 15 per uur. De eerste 3Km gaat dat prima en ik haal een hoop lopers in. Daarna laat ik het tempo iets zakken en sluit een andere loper bij me aan.
Ik kom er nu achter dat mijn etappe niet 8 maar bijna 9 Km is, dus ik ga nog geen fratsen uithalen. Na een wat langzamere 7e kilometer is het genoeg geweest en versnel ik weer wat richting het begintempo. Uiteindelijk is na bijna 35 minuten de klus geklaard bij de Grolsch brouwerij, en geef ik mijn hesje door aan Sabine die daarna een flink stuk tegen de wind in mag boksen.
Daarna is het zoals altijd een fijn weerzien met oud leden in ‘de’ bocht op de atletiekbaan op de campus. We zien uitstekende prestaties van de Urosianen die binnenkomen, altijd een feest. De aangeboden maaltijd daarna is dan altijd weer een anti-climax.
Muziek: