Maastricht – Venetië

In 2014 werd het weer tijd voor een fietsvakantie. Waar het 4 jaar geleden begon met een trip naar Frankrijk en 2 jaar terug Engeland werd bezocht was het nu tijd voor de richting Italië.

De route kwam ditmaal van Hans Reitsma, wederom in handig formaat dat past in ons low-budget stuurhoudertje. We vertrokken pas 1 september, achteraf geen verkeerde keuze…

 

1. Villip

Spullen gepakt en vanuit Maastricht vertrekken. In de afgelopen dagen was het nog slecht weer, maar dankzij Cristobal kon het weer wel eens omslaan. Het was nu nog wat fris maar het zou in de middag heerlijk opklaren. De weg naar Aken was simpel en het stuk naar Düren had ik vooraf uitgezocht. Nu waren we op de route van Reitsma. Het viel gelijk op hoe correct de Duitsers zijn in het verkeer. Daar kan menig mens nog wat van leren, heerlijk!

Pas na 95 Km vonden we een geschikte plek om wat te eten bij een bakker. We hadden alle tijd en reden daarom door tot Villip, waar we snel een gasthuis vonden. De afstand was niet mals en het was even wennen aan de houding en de tas, maar het ging prima. Om 21:30 lagen we al te pitten…

2. Bingen

We deden het rolluik open en er was zon! Na een stukje klimmen waren we al snel bij de Rijn alwaar we de hele dag langs bleven fietsen. De wegen waren matig, maar de stadjes waren aardig. In Koblenz werd even gestopt en slurpte we de curry van een worst bij een biergarten. Inmiddels had ik aardige pijn aan mijn knieën, niet fijn.

De fietspaden en omgevingen werden beter met vele kastelen. We waren moe maar hadden alle tijd, toch maar doorrijden tot Bingen waar wat meer leven was. Vooral de hoteleigenaar zat vol Duitse humor. In een aardig restaurant kregen we de eerste blikken op onze mooie slippers en korte broeken, tja…

3. Ludwigshafen

Ik had dit keer slecht geslapen. Deze dag was het zeer bewolkt maar gelukkig droog. De armstukken waren nodig. De pijn in de knieeën was toch weer een stuk erger en ik besloot mijn zadel eens een stuk hoger te zetten gezien deze toch wat laag stond. Direct merkte ik dat dit zo iets beter ging. Halverwege hadden we een MacD lunch zodat we enige calorieën konden aanvullen.

Het was nu ook tijd voor de 1e lekke band, ik had een spijker erin zitten. De wegen werden wel beter en na Worms gingen we naar Ludwigshafen. Een leuk hotelletje van een Engelse vrouw bood uitkomst.

4. Weil-der-Stadt

Heerlijk geslapen! Nog steeds grauw weer maar droog. Omdat het hotel geen ontbijt had werd het een ontbijt bij de bakker. De eerste helft ging het redelijk makkelijk, hoewel de knieën steeds moeten opwarmen. Enkele kaarsrechte ‘lineaal’ wegen door het bos zijn vervelend en slecht. In Bruchsal konden we even uitrusten.

Daarna werd het menens… een heel stuk onverharde klim door het bos, maar de benen voelden uitstekend! Een opsteker voor wat nog zou komen over enkele dagen. De laatste 16Km knalden we over de doorgaande weg tot Weil-der-Stadt. In een zeer oud gasthuis vonden we plek bij aardige mensen. Van de oude baas himself kregen we ook nog flesjes sterkte drank mee en de succeswensen voor de rest van de trip.

5. Sigmaringen

We rekenden uit dat we 2 etappes van 110 Km gingen doen tot Bregenz. De zon scheen weer en het was erg warm. Na 45 Km was het tijd voor de Schwäbische Alp. Een middelgebergte dat gelukkig meeviel. Veel vals plat maar het einde was even venijnig.

In Melcheringen hadden we een heerlijke tosti, daarna zou het vooral omlaag rollen zijn. Het was een zeer mooi en rustig gebied. In Sigmaringen hadden we een klein appartementje voor onszelf en genoten we van de Donau.

6. Bregenz

Heerlijk geslapen, wederom erg warm weer en een zeer gezellige locatie bij het ontbijt. We reden een stuk langs de Donau en gingen daarna richting Bodensee. We pikten het zwaarder alternatief mee met uitzichten. Helaas waren de hoge bergen in de Alpen nog niet zichtbaar. Daarna kwamen wel enkele heerlijke afdalingen. Ik ben geen held in dalen, maar op goede wegen die overzichtelijk zijn gaat het heerlijk.

Na een top broodje in de zon naar de kerk in Oberteuringen kwamen we vlakbij Fredrichshafen bij de Bodensee aan, een mooi gezicht! Hier stikte het ook van de fietsers die helaas niet allemaal even goed opletten. Voor Bregenz gingen we de Oostenrijkse grens over. We vonden na een zeer pittige klim een b&b van een aardige oude vrouw. Een top uitzicht hadden we hier! De achillespees vond de klim echter niets met flinke pijn als gevolg…

We zagen de zon zakken in de See en hadden weer veel bekijks met onze slippers. Deel 1 van de route was volbracht in slechts 6 fietsdagen…

7. Pettnau (Arlbergpas)

Na een ontbijtje in de Unterstadt was het ongeveer 70 Km inrijden tot Bludenz (bekend van Milka). Ik voelde me niet lekker, had last van de rug en mijn achillespees. Ook mijn kont had het zwaar en had een pijnlijke plek. De Arlbergpas stond vandaag op het programma, geen misselijke klim…

Na een snelle vette hap ging het beginnen. Een lang traject van meer dan 30 Km vooral klimmen. Het eerste stuk is goed te doen, tot Dalaas zijn er maar enkele prikjes. Daarna wordt het echt een stuk zwaarder en de zon staat vol op de kop. Ik krijg het enorm warm en ben genoodzaakt om even in de schaduw uit te rusten en af te koelen. Eveneens een moment om de bidons te vullen.

De laatste 6 naar de top gaan een stuk beter en zijn erg mooi. Boven gaat er een cola in en doen we de jasjes aan, het is fris. De afdaling gaat goed en gelukkig komt de politie ons niet achterna. In Pettnau is alles vrij goedkoop en vinden we een prima ruim huisje.

8. Prad (Reschenpas)

Wederom zonnig bij vertrek. In het eerste uur hebben we een hoop afdalingen voordat we richting Italië en de Reschenpas gaan. Ook gaan we hier even de grens met Zwitserland over. De aanloop van de Reschenpas is een klim van 6 Km die goed te doen is en lekker loopt. We rijden hem relatief hard op. Na een korte afdaling volgt het laatste deel van de klim. We hebben hier nu ook wat regen, niet echt iets noemenswaardig los van het feit dat het de enige regen is die we gehad hebben.

In St. Valentin houden we even pauze omdat in de verte het met bakken naar beneden komt. Daarna volgen weer lange afdalingen en heeft Jules zijn lekke band. Nu komt de Stelvio in zicht en vinden we in Prad een geschikt pension voor 2 nachten. In Prad is het even zoeken naar avondeten maar na lang lopen vinden we toch een restaurant.

9. Rustdag

De benen mogen vandaag herstellen, evenals de rest van het lichaam. We slapen iets uit en na het ontbijt proberen we de weersvoorspelling van morgen te ontdekken. Ik zet een nieuwe achterband erop gezien deze bijna kapot is. We bestuderen de klim van de Stelvio op bed met wat chips en koekjes.

Onderaan de Stelvio spreken we een man die net beneden is. Hij zegt dat de klim niet super steil is en dat we toch niets wegen. ’s Avonds is er veel regen…

10. Merano (Stelvio)

D-day! Om 7:30 hebben we ontbijt, een uur later staan we klaar voor vertrek. De tassen kunnen we gelukkig nog even achterlaten voor deze 24,5 Km klim. Ik laat Jules al lekker gaan en kies ervoor om zo relaxed mogelijk te beginnen. Een licht verzet gaat op en de eerste 10 Km zijn totaal geen probleem. Ik zie Jules af en toe een bocht boven me verschijnen.

48 haarspeldbochten zijn het… allen aangegeven met een bordje. De uitzichten zijn grandioos! Ik kom weer iets dichterbij Jules en het ritme is nog altijd vrij ontspannen. Na bocht 34 gaat het wat steiler omhoog en even later kunnen we de top zien liggen.

Het is echter nog een lange weg. De laatste 6 Km staan aangegeven en de weg met alle bochten deint voor je uit. Na 2 uur komt daar dan de verlossende bocht, de klus is geklaard! Wat een enorm uitzicht hier op 2760 meter hoogte… Na een colaatje krijgen we het al snel ijskoud. Al bibberend nemen we wat foto’s en gaan we naar beneden.

De afdaling is echt ijskoud en tussen de bochten door moet ik mijn vingers opwarmen. Bij het pension halen we de spullen op, eten we wat en praten we wat na. Daarna gaat het zeer ontspannen omlaag richting Merano.

11. Trento

We staan iets later op, op deze wederom zonnige dag. We hebben nog 3 relatief korte etappes voor de boeg, dus er is alle tijd. Vandaag volgen een paar klimmetjes maar het stelt niet veel voor. We verlaten nu ook de Duitse taalgrens.

Voordat we in Trento komen zien we grote regenwolken voor ons… Gelukkig worden we niet nat, maar een felle wind speelt wel parten. Het hostel is snel gevonden, een handdoek iets minder snel.

De Italianen zijn in de avond duidelijk op hun best gekleed. Wij duidelijk niet.

12. Bassano del Grappa

In de schaduw is het fris, maar de zon is er weer. We moeten meteen enkele kilometers zeer steil klimmen, om de rest van de dag af te dalen in het laatste stuk alpen. We zijn al vroeg in Bassano en vinden een hostel. Het zit vol, maar via een belletje vinden we een hotel iets verderop.

Gezien het weer regent in de avond besluiten we om bij het hotel in het restaurant te eten. Het is nogal chic en groot, whoops. Als we bijna klaar zijn stroomt de tent vol en worden we er uit gekeken.

13. Oriago

Ook op deze laatste serieuze fietsdag is het uitstekend weer! Het ontbijt is goed, het is duidelijk dat de Italianen van wat zoetigheid erbij houden. Na 50 Km eten we wat bij een barretje waar 2 oelewappers achter de toonbank staan. Uiteindelijk krijgen we veel te veel eten, geven we veel te veel fooi en krijgen we nog twee cappuccino’s als extraatje.

Ohja, ik drink geen koffie… Ach, als je toch in Italië bent en er ligt wat suiker.

Met de buik vol rollen we naar de camping in Oriago. De route stopt hier en vanuit hier is het makkelijk om met de bus in Venetië te komen. We blijven deze dag op de camping met een biertje en wat chips.

14. Rustdag (Venetië)

Jawel, vandaag bereiken we Venetië! Er wordt niet gefietst, de bus biedt uitkomst. De hele dag zijn we in Venetië en de omringende eilanden van de Lagune. We staan versteld van de infrastructuur, de architectuur en het massale toerisme. We zijn dan ook aardig moe als we weer op de camping zijn in ons vochtig hok.

15. Tessera

We checken uit bij de camping en rijden naar ons laatste hotel. Dit hotel hebben we al vooraf geboekt in verband met het aangesloten fietsvervoer. Het is een korte rit naar Tessera, onze laatste fietskilometers deze vakantie. Het eindtotaal komt net onder de 1400 kilometers. Vanuit het hotel nemen we vervoer naar Venetië waar we het nu wat rustiger aan doen. Na het vinden van de souvenirs die we zochten rusten we uit op het Campo Santa Margherita. Ons laatste avondmaal volgt in Tessera, waar we nog wat bier en chips graaien voor op de kamer.

16. Maastricht

Spullen worden ingepakt, de fiets wordt gereed gezet voor de fietsvervoerder. Alles wat we kunnen missen gaat de prullenbak in en we pakken de bus naar Mestre. Al voor vertrek hebben knalt een andere bus zijn spiegel door de achterruit en zo hebben we al een half uur vertraging.

Ook op het vliegveld is en druk en een zooitje ongeregeld bij Ryanair. Al bij al zitten we op tijd in het vliegtuig en zijn we in de late middag thuis. Het was weer een schitterende ervaring, niet alleen sportief gezien.

Totalen (zie Garmin Connect):