Zo, daar ben ik weer. Het heeft even geduurd sinds de marathon (die nog altijd zeer positief in het geheugen rondgaat :D). Ik heb daarna de beginnersfout gemaakt door te snel weer te beginnen, met wat kleine blessures en pijntjes als gevolg. Tevens zorgt een verkoudheid al enkele weken voor een niet optimaal herstel, maar de gang zit er inmiddels wel weer in! Gelukkig goed genoeg om de kijken hoe het ervoor staat op de Enci Bergloop.
Het was net als vorig jaar weer een combi met het slotconcert van Rowwen Hèze. Dit keer op vrijdagavond zodat ik zaterdagavond nog redelijk tijdig (moe!) thuis was. Ook ik heb even mogen merken hoe de staat van de NS momenteel is… Maar ik wist dat de bergloop genieten zou worden :).
Het was fris buiten, maar niet te koud en geen regen, ideale omstandigheden dus. Onder het warmlopen was het even ‘voelen’ hoe het met de enkel is, die nog niet helemaal vrij is van een kwaaltje. Het voelde goed en ik had er zin in; na twee maanden kriebelt het toch weer behoorlijk! Vanwege de veranderingen op het Enci terrein (dat gelukkig nu voor een groot deel voor ons toegankelijk is!) was de startplaats veranderd en liepen we nu aan de andere kant van de vijver om de verschrikkelijke heuvel op te gaan. Dit zorgde overigens wel voor een extra scherpe bocht in het rondje.
4 haarspeldbochten en ’n behoorlijk stijgingspercentage. Het voelde nog goed het eerste rondje. Om daarna het Poppelmondedal in te duiken (ik vraag me elk jaar weer af wanneer ik daar op mijn snufferd ga, het bleef me wederom gespaard) en via de andere kant weer een lange afdaling te maken naar de doorkomst. Deze kwam na net geen 12 minuten. Ik mis nog een hoop snelheid en de tijd van vorig jaar was al te vergeven.
Het tweede rondje ging ook nog redelijk maar de luchtwegen kregen het wel zwaarder. Ook dit rondje zat ik nog onder de 12 minuten maar de 3e keer die berg op was weer doorbijten (er lijkt echt geen einde aan te komen soms, terwijl je er toch vaker komt…). Naar adem happen voor het laatste deel omhoog en dan laten vallen naar de finish. Die kwam in 35:45.
De enkel voelde prima, en de rest eigenlijk ook wel! Heerlijk om weer diep te gaan op de loopschoentjes (op de spinningfiets ben ik er ook weer mee bezig sinds de marathon) en wat is er mooier om dit met het crossen te doen. Er is nog werk aan de winkel om de gewenste resultaten weer te krijgen maar dat komt wel weer.
In Ell ben ik waarschijnlijk weer van de partij!
Muziek: Foo Fighters – Come alive
Boek: Dolf Jansen – Altijd verder (aanrader!)