Dit was toch wel het jaar van het ziek zijn. Sinds dat Felix naar school gaat is het een komen en gaan… Voor de moraal toch maar een ouderwetse afsluiting doen.
Op de aanloop naar, en de Via Belgica marathon zelf, was het een belabberd jaar. Ook nu ben ik niet fit en net hersteld van corona. Toch wil ik graag even rennen, even het lichaam belasten en de sfeer opsnuiven van een wedstrijd. Dit is pas de derde van 2022… Met Paul rij ik naar Aken, waar ik voor de vierde keer de Sylvesterlauf doe.
Met bijna 17 graden is het voor oudejaarsdag extreem aangenaam. Onderweg regent het nog, maar ter plekke is het droog. We lopen wat warm en mengen ons in het startvak. Aangezien ik niet fit ben wordt dit een veredelde training, maar ik probeer wel vaart te maken.
Na de start is het druk en gaat het langzaam. Het nieuwe parcours is niet echt fijn, met een heleboel bochten, (natte) kinderkopjes en twee stukjes heuvelop. Mijn hartslag schiet als een komeet omhoog en na een rondje zit ik al op 195… Nee, mijn lichaam is nog niet beter. Ik temper de snelheid en probeer een beetje om het omslagpunt te zitten. Het zijn korte rondjes, dus al snel haal ik de laatste lopers in. Maar ook ik word keihard gedubbeld door de eerste lopers. De GPS heeft het zwaar hier zo lijkt het, het rondje zou veel te kort zijn. Ik weet dus niet precies hoe hard ik loop.
Na drie rondjes zit de hartslag op 198. Ik pak een bekertje en wandel even verder zodat ik met 180 weer verder kan gaan. Dat is natuurlijk een doekje voor het bloeden, maar het voelt toch even wat beter. Op dit soort rondjes waar mensen meerdere keren worden gedubbeld is het rechts blijven voor snellere lopers, dit wordt ook overal geroepen door de vrijwilligers. De loper voor me heeft er lak aan en krijgt het aan de stok met een van de toplopers. Hij is erg onsportief en wil hem serieus bijhouden en omver duwen… Kansloos natuurlijk.
Ik hobbel verder, de rondjes gaan toch wel snel voorbij steeds. De laatste bocht, ik haal de onsportieve loper nog in en probeer nog een sprintje naar boven te trekken. Op de Markt aangekomen ziet Paul me aankomen. Ik kan hem nog net een high-five geven voordat ik linksaf naar de finish ga (hartslag 208…). Normaal zou ik ontevreden zijn, maar ik zie het als een afsluiting van dit mager loopjaar. 4 wedstrijden in 3 jaar tijd… whoops.
Muziek: Leprous – Observe the train